Ineens heb je ‘t…
Ineens heb je ‘t…kanker.
Vrijdag 22 april 2016 voelde ik een bobbeltje. ’s Middags wil de huisarts me toch doorsturen naar de mammapoli i.v.m. al m’n medicijnen enzo. Toch wat zenuwachtig, ondersteund door m’n lieve ouders, zit ik maandagochtend 25 april in Voorburg bij de mammapoli. Even voelen, praten, mammografie en door naar de echo. “Mevrouw, als we geen puncties nemen wordt u gebeld, anders moet u ’s middags terug komen.” Tijdens de echo wilde de arts toch puncties nemen. Hij zag ‘iets’. Toen stortte mijn wereld in… ik besefte:ik heb t…
De puncties deden pijn, zeker toen de arts een vaatje raakte. Pff Voelde alsof m’n borst aan flarden lag. En ik was al ingestort. Gelukkig weken m’n ouders niet van mijn zijde. En ik wilde nog wel alleen gaan:”Nee hoor mam, pilletje zalfje, komt wel goed..”
’s Middags terug voor de uitslag. Met knikkende knieën en stiekem al wetend dat het niet ok is, bleek het inderdaad niet ok te zijn. Drie weken van onderzoeken, uitslagen, gesprekken en nog meer onderzoeken volgenden.
Dertien mei kreeg ik alle definieve uitslagen. Ik heb borstkanker, hormoongevoelig en iets met een her2receptor. Ook zit er wat in m’n lymfeklieren. Maar gelukkig verder geen uitzaaiingen en het is ‘geneesbaar’.
De eerste etappe is gewonnen!
“gered van mijn oude blogpagina”